Kościół parafialny

Kościół parafialny został zbudowany w XIV wieku w stylu gotyckim. Jest to budynek murowany z kamienia i cegły, otynkowany, jednonawowy z wyraźnie wydzielonym prezbiterium. W XVII w. dobudowano od frontu wieżę oraz po bokach kaplice. Zakrystię wzniesiono w XVIII w. Świątynia posiada dwuspadowy dach pokryty blachą miedzianą. Na styku prezbiterium i nawy głównej znajduje się wieżyczka na sygnaturkę, gruntownie odnowiona w 2025 r.

Wnętrze przykryte jest sklepieniem kolebkowym z lunetami. Od strony południowej do prezbiterium prowadzi portal ostrołukowy z XIV/XV w., częściowo przetrwał także portal w wieży z XVII w. prowadzący na chór muzyczny.

W prezbiterium oraz na sklepieniu nawy głównej zachowały się fragmenty polichromii figuralnej i dekoracyjna z drugiej połowy XVIII w. Ołtarz główny, utrzymany w stylu pseudobarokowym, datowany jest na drugą połowę XIX w. Zdobią go posągi świętych apostołów Piotra i Pawła, a w polu centralnym umieszczony jest obraz przedstawiający św. Elżbietę Węgierską. Pięć ołtarzy bocznych powstało na przełomie XVII i XVIII w. i kryje w sobie obrazy i rzeźby z tego samego okresu. Na zewnątrz świątynie otacza kamienny mur, wzniesionym w połowie XVIII w., w którym umieszczone zostały stacje Męki Pańskiej, współcześnie namalowane przez Czesława Lenczowskiego.

PRACE REMONTOWE I KONSERWATORSKIE

W ostatnich latach świątynia została poddana szeroko zakrojonym pracom remontowym i konserwatorskim, które znacząco przyczyniły się do zachowania jej dziedzictwa oraz piękna. Przeprowadzono m.in. renowację tabernakulum, odnowienie, osuszenie i izolację pionową ścian fundamentowych, a także konserwację kamiennej nakrywy cokołu wokół kościoła i uzupełnienie blaszanego kapinosa. Ważnym dziełem było również odtworzenie barokowych organów Jana Głowińskiego z 1673 roku, które odzyskały swoją historyczną formę i brzmienie.

W ramach prac konserwatorskich wykonano remont i zabezpieczenie tynków na elewacji kościoła, odnowiono portale zewnętrzne wraz z płaskorzeźbą, a także przeprowadzono renowację portalu prowadzącego do zakrystii. Konserwacji poddano również okna witrażowe na chórze, a posadzka kamienna świątyni została starannie odnowiona.

Zrealizowano ekspertyzę ścian i sklepień skarbczyka, a następnie dokonano remontu zgodnie z jej zaleceniami. W kaplicy św. Krzyża wykonano iniekcję fundamentów, natomiast na północnej elewacji przeprowadzono konserwację cennej grupy rzeźbiarskiej przedstawiającej Madonnę z Dzieciątkiem. Odrestaurowano także główne drzwi wejściowe.

Dzięki tym wszystkim działaniom świątynia odzyskała dawny blask, a jednocześnie została zabezpieczona i przygotowana do trwania przez kolejne pokolenia.